آب ز گلدان گیر شفق شفق!

جهان سوم دارای انواع و اقسام کمبودهاست که فقدان اصلی؛ فقر شعور حداقلی است. فرهنگ ملکوتی سنگ‌پراکنی به قصد تربت و احیانا نوبت یک بحث بسیار سنگین است که خدعه یک روز و دو روز نبوده است و نیست. به عبارت دیگر هنر مبارک تبرزنی بهر هر شعله‌کده‌ای فراتر از چنگ‌زنی‌هایی همچون تعارف و چندرنگی است چرا که فلاکت خاکستربافی بهر هیچ معنای حقیقی کمبود است هزار هزار!

به یاد دارم که در دوران مدرسه عموما برچسب کمبود بهر فلاکت یک مشت احمق در پیشانی مبارک چکش شده بود زار زار در حالی که تب‌سنج نبود هزار هزار تا دست آخر حمام گوید لباس لباس چرا که قماش عقده‌ای و نگون‌بخت را گذاشته بودند بهر تربیت گنجشک‌های هزارساله تا خط به خط بگویند کیستید گرچه ندانستید چیستید!

کمبود عبارت است از چریدن و بدتر از آن دویدن بهر این و آن تا بگردد نمره دو روز سیاه سیاه گرچه این همه نبود خدعه آن پاتن‌طلا چرا که شعور واکسن نداشت طبق طبق بهر زردی سوسن‌طلا! امروز هیچ نباید کرد زار زار بهر نازی آن رازقشنگ چرا که هر چه کرده است ناز است و چنگ! پس درود بر آن آهوی سرمه‌طلا که جان داد و هیچ ندانست چه کرد …

زمین هر چه دارد سنگ ندارد بهر گوشه چشم کوکب‌طلا تا نگوید این هم هیچ نداشت همچون آن سگ‌خلق مادرزرنگ که کشتمش ناز ناز به رسم راز راز! بنابراین خوب، خوب و بد، بد خاطره گردد هزار هزار تا دست آخر نگویند گل ز گلدان بگیر ای دندان‌طلا!

به عنوان مثال والیبال ایران بعید است با هدایت آقای عطایی موفقیت خاصی را کسب نماید در حالی که یک سرمربی مشهور می‌تواند روند را تغییر دهد و این همان است که فاش شد! از نظر بنده خدعه رگ به رگ نخواهد هزار هزار بلکه بوسه بهر منافع عینک نخواهد زار زار! به عنوان نمونه آقای آلکنو ترانه نخواهد نامرد زار زار بلکه منت خواهد هزار هزار تا آرام آرام سرگرمی والیبال به آغوش گیرد سکوی کرنش‌تمام را …

سگ‌نفس ز چه گوید راز راز ***** تا روان ساز گیرد ناز ناز

گرچه ماتم نبوسد قشنگ قشنگ ***** آخر بگوید کوکب‌طلا نماز نماز