دست‌های مهربان!

در حال حاضر بورس اوراق بهادار تهران دارای حباب می‌باشد در حالی که نمی‌توان روند نزولی را قابل دفاع ارزیابی نمود چرا که محور توسعه کشور نباید نفرت‌انگیز و ویرانگر حکاکی گردد. به عبارت دیگر حمایت عقلانی و دارای پشتوانه از بازارهای مالی کشور می‌تواند اقتصاد و فرهنگ مقدس ربوی را حداقل متزلزل نماید.

سخن گفتن پیرامون P/E و سایر فاکتورهای تحلیلی در بازارهای ایران بیشتر وقت تلف کردن است تا ثبت نگاره‌ها چرا که در واقعیت تغییر خاصی مشاهده نمی‌گردد. بنابراین داستان‌سرایی کنار گذاشته می‌شود و یکسری بدیهیات مرور می‌شوند که عبارتند از:

• در کشورهای مختلف اروپایی، آمریکایی و … به سادگی می‌توان مفهوم P/E را در بازارهای مختلف درک نمود. به عنوان مثال شرکت اپل که در بورس نزدک قرار دارد اگر دارای P/E در حدود 10 ‌باشد، P/E بدون ریسک ایالات متحده به احتمال زیاد در حدود 100 خواهد بود. در حال حاضر P/E شرکت اپل در حدود 42 می‌باشد در حالی که P/E بدون ریسک ایالات متحده 400 می‌باشد چرا که نرخ بهره فعلی آمریکا %0.25 است. بنابراین P/E نظام بانکی آمریکا عموما در حدود 10 برابر P/E یک شرکت توسعه‌یافته و کم‌ریسک این کشور می‌باشد. به همین دلیل یک بچه هم می‌تواند تشخیص دهد که براساس قاعده ریسک و بازده؛ باید P/E سهام شرکت‌های بورسی کمتر از P/E نظام بانکی باشد!

• تولید نیازمند سرمایه در گردش و همچنین تامین مالی پروژه‌های گوناگون است. نظام بانکی کاملا ربوی ایران که نمی‌تواند به بهره‌های ساده قانع باشد از محاسبه بهره‌های مرکب به صورت کامل راضی است! سنت قرض‌الحسنه نیز اگرچه یک سنت بسیار پسندیده می‌باشد اما بازگشت اصل سرمایه تضمین می‌گردد در حالی که تامین مالی به وسیله بازارهای مالی یک مشارکت است که حتی اصل سرمایه نیز تضمین نمی‌گردد. بنابراین بهتر است نام‌گذاری سال‌های آتی نیز کماکان تولیدمحور صورت پذیرد!

• دین مبین اسلام با لهو و لعب، علافی، شرط‌بندی و … مخالف است. بنابراین خرید و فروش یکسری اوراق و برگه توخالی همچون سهام نمی‌تواند جایز باشد! به عبارت دیگر سود علی‌الحساب مشکلی ندارد اما سود بورس لزوما جایز نمی‌باشد چرا که چنین بازاری از دنیای کفر و شرک نشات گرفته شده است!

حباب بورس اوراق بهادار تهران می‌تواند به وسیله افزایش تولید، تورم و یا کاهش نرخ بهره پر شود. به همین دلیل هدایت بیشتر نقدینگی به سمت نظام مقدس بانکی پیشنهاد نمی‌گردد.

از نظر بنده بهتر است گسترش و توسعه حقیقی بازارهای مالی کشور در دستور کار قرار گیرد و در عین حال با انجام یکسری اصلاحات اقتصادی، سیاسی و … به تغییر نوع نگاه غالب اندیشید. به عنوان مثال می‌توان ساختار اقتصاد کشور را به وسیله یک سهمیه‌بندی مدرن و بسیار جذاب دگرگون نمود و سپس آزادسازی بخش‌های مختلف تولیدی و خدماتی مورد تاکید قرار گیرد.

بدیهی است که با توجه به شرایط کشور در برهه‌های مختلف نمی‌توان بر روی خصوصی‌سازی تاکید نمود اما اولا بهره‌وری افتضاح بخش دولتی می‌تواند به وسیله شفاف‌سازی تا حدود زیادی اصلاح گردد. ثانیا به سادگی می‌توان یک بستر بسیار مناسب به منظور فعالیت اقشار مختلف جامعه و به ویژه کارآفرینان فراهم نمود تا در کنار نفع شخصی، رشد و توسعه کشور را مورد تاکید قرار دهند.

نظر شما چیست؟