ضرورت توجه به بخش کشاورزی

بدون شک بخش کشاورزی جدای از نقش غیرقابل انکار خود در بحث تولید ملی از منظر امنیت ملی نیز قابل بررسی می‌باشد. اگرچه اقتصاددانان مبتنی بر نظریات علمی، کم بودن سهم کشاورزی از تولید ملی را نشانه توسعه اقتصادی می‌دانند اما در کنار مباحث اقتصادی از منظر رشد و امنیت ملی،  رشد بخش کشاورزی رکنی رکین می‌باشد.

در هر اقتصادی از جمله اقتصاد ایران، بخش کشاورزی علاوه بر تامین نیازهای غذایی در بحث تامین مواد اولیه صنایع و حتی صادرات غیرنفتی نیز همواره سهیم بوده است که این موضوع بیانگر همان جمله معروف است که رشد کشاورزی بایسته رشد اقتصادی است.

بخش کشاورزی در ایران علیرغم ظرفیت تولیدی به نسبت خوب به سطح مطلوب نرسیده است که در این نوشته برآنیم تا برخی از مشکلات پیشرو را بررسی نماییم.

شاید بشود گفت که از دید هر کشاورز، بحث سوداگری دلالان مهمترین چالش پیشرو می‌باشد؛ دلالانی که محصولات خریداری شده را به چندین برابر قیمت به فروش می‌رسانند علاوه بر آسیب فکری و کاهش انگیزه کشاورزان باعث می‌شوند که جمعیت فعال کشور نیز رغبتی به منظور ورود به این صنعت از خود نشان ندهد که این موضوع خود عاملی در جهت کاهش رقابت و در نتیجه کاهش تولید ملی و عقیم ماندن ظرفیت بخش کشاورزی می‌باشد. به عبارت دیگر این موضوع باعث ناکارآمدی در بحث تامین شغل و بلا استفاده ماندن بخش عظیمی از زمین‌ها و اراضی بکر که به عبارتی سلول‌های اقتصادی کشور هستند شده است.

در چنین فضایی، نظارت جدی و مستمر ارگان‌های ذیربط و تلاش موثر در جهت ایجاد بستر مناسب برای نزدیک شدن بخش عرضه و تقاضا از طریق ساز و کارهای اثبات شده‌ای همچون نمایشگاه‌های تولید به مصرف بسیار موثر خواهند بود.

مساله مهم دیگر در این زمینه بحث غافل ماندن از علم و نقش مهم آن در گسترش و توسعه بخش کشاورزی می‌باشد که از زوایای گوناگون قابل بررسی است. حرکت ما به سمت کشاورزی مکانیزه از مسیر علم و تجربه نه تنها تولیدات ما را در زمینه‌های گوناگون افزایش خواهد داد بلکه تا حد قابل توجهی مساله آب را که همیشه در کشور ما به صورت معضل اساسی مطرح بوده

است به مقدار قابل توجهی حل خواهد کرد. به عنوان مثال کشت بسیاری از محصولات به روش نشا هم منجر به افزایش تولید خواهد شد و هم تاثیرخود را در کاهش مصرف به صورت واضح نشان خواهد داد. جدای از مباحث بیان شده در این مختصر نوشته، دارا بودن کشاورزی مکانیزه علاوه بر حجم بالای دانش نیازمند جریانی به همین اندازه قدرتمند در بحث مالی است. تاکید بر موضوعاتی همچون اعطای تسهیلات مادی با کارمزد پایین همراه با حمایت‌های تجاری می‌تواند تا حد زیادی مشکل فرسوده بودن تجهیزات کشاورزی را رفع نماید که این موضوع خود گام بزرکی در جهت افزایش تولید می‌باشد که نتیجه خود را در کوتاه‌مدت نشان خواهد داد.

همچنین وارد کردن بیش از پیش حوزه‌های مختلف بخش کشاورزی به بورس نیازمند زیرساخت‌های خاص خود است. به عنوان مثال از آنجایی که محصولات کشاورزی ماندگاری بالایی ندارند لذا توجه به انبارداری و کیفیت و کمیت آن نیز اهمیت پیدا می‌کند.

لازم به ذکر است که حضور بلندمدت بخش کشاورزی در بورس منجر به بهبود برندسازی می‌گردد که از واضحات بورسی می‌باشد. بدیهی است که برندسازی یکی از نقاط عطف رشد و شکوفایی هر صنعت می‌باشد.