زن، زندگی، آزادی!

یک دگرگونی بزرگ نمی‌تواند بر پایه توهمات شکل گیرد مگر آن که ادامه داستان باز نگه داشته شود! زن، زندگی، آزادی می‌تواند زن، زیبایی، زبونی تعبیر گردد چرا که زن خلقتش کامل نبوده است و یکی از دلایل اصلی پیشرفت لیبرال‌ها عادی‌سازی زن بوده است!

بحث عادی‌سازی زن‌ها قابل ستایش است اما رنگ باختن آسایش و لذت زن و در عین حال ناقص شدن فرزندان قابل تقدیر نیست. خلقت زن به گونه‌ای است که نعمتش فرشته بودن است و بلایش همه چیز بودن است. یک عقل کامل می‌داند چه بوده است، چه چیزی است و چه خواهد شد. بنابراین هیچ بودن را همه بودن تعبیر نخواهد کرد.

تعریف زن در هر یک از مکاتب اسلامی، سوسیالی و لیبرالی متفاوت است در حالی که تعریف جمهوری اسلامی چیز دیگری بود! بنده در دست‌نوشته «حق همیشه با خانم‌هاست!» و تعداد بیشمار دیگری بحث فلاکت مدل القایی را بیان نموده بودم در حالی که سخن یک بچه پنهان و آشکار ندارد!

بهانه تحولات ایران امروز زن و ظلم به زن بود اما اصل همه چیز محور است چرا که همه چیز می‌توانست یک روز، صد روز، یک سال یا بیست سال باشد نه آن که پس از یک عمر تازه شمارش گذشتگان مورد عنایت قرار گیرد. یک ساختار پویا به صورت مداوم پالایش می‌شود در حالی که یک ساختار حکمت‌نما روز به روز عزیزتر می‌گردد بدون آن که کوچکترین تغییری مورد تاکید قرار گیرد!

غرور زن و در کنار آن نقص عقل زن باعث همه چیز می‌شود چرا که خودستایی و نفرت از نقد پنجره‌ها را یک به یک می‌بندند تا در نهایت بتوان هوا گرفت و رایگان در اختیار عموم قرار داد!

تغییر ساختار جمهوری اسلامی بعید است به سادگی صورت گیرد چرا که هنوز جوهر همه چیز سیاه است! بنابراین به احتمال زیاد مهاجرت نخبگان و سرمایه‌داران شدت خواهد گرفت و در عین حال یک برگ سنگین از همه چیز ثبت خواهد شد …

از نظر بنده یک دوره بسیار سنگین در حال شکل‌گیری است و تنها علاج ممکن تغییر ساختار می‌باشد. بنابراین درفشانی پیر روزگار بیش از این ادامه نمی‌یابد چرا که نقص عقل نگینی است در چشم همگان!