معضل مرگ!

عبور از قرون وسطی می‌تواند با افراط و تفریط همراه گردد چرا که انکار زندگی پس از مرگ میسر می‌شود اما فرار از مرگ نه تنها در طول زندگی بلکه در خاکسپاری عزیزان نیز خودنمایی می‌کند!

در عصر حاضر بحث مرگ به یک معضل تبدیل شده است در حالی که با فرض وجود زندگی پس از مرگ صرفا رعایت یکسری بدیهیات و حداقل‌های انسانی نمی‌تواند به آتش ختم گردد و در صورت عدم وجود زندگی پس از مرگ نیز نه تنها چیز خاصی از دست نرفته است بلکه یک حس خوب و شیرین و در عین حال اعتبار قابل ستایش انکارناپذیر می‌باشد.

احکام ادیان مختلف پیرامون سبک زندگی لزوما سبز و قرمز نمی‌باشند بلکه می‌توانند گزینه بهینه محسوب شوند. به عنوان مثال چگونه می‌توان حرمت نزدیکی دو فرد را صرفا با چند کلمه خط‌خطی نمود در حالی که فلسفه چنین تبصره ساده‌ای احتمالا یک نوع عقد قرارداد بوده است. همین!

افسانه قرن پس از یک عمر تازه می‌تواند بدیهی‌ترین و ساده‌ترین مسائل را به اندازه شعور خود درک نماید در حالی که حکمت توالت رفتن با پای راست یا چپ کماکان درک نشده است! اساسا شعور بشر اندازه دارد در حالی که شیطنت بشر بی‌انتهاست!

موجودات مختلف در بستر طبیعت خلق می‌شوند و پس از مدت معین بار دیگر به طبیعت باز می‌گردند. این چرخه همواره بوده است و خواهد بود در حالی که بشر به هر دلیلی انواع و اقسام خلاقیت‌ها را زحمت‌شمار نموده است!

دفن جسد افراد به همراه تابوت، کت و شلوار، مواد خوراکی و … نشانه‌ای از فلاکت و بدبختی بشر است چرا که به عنوان نمونه حتی ذره‌ای از عسل کشف شده در اهرام مصر توسط مومیایی مصرف نشده است …

مدل‌هایی همچون سوزاندن، اسیدپاشی و … نیز عقلانی به نظر نمی‌رسند چرا که جسد موجودات سرشار از مواد معدنی است و تجزیه طبیعی بهترین گزینه به نظر می‌رسد. بنابراین رنگ زمین غرب و شرق ندارد تا همه چیز براساس یک طرح بدیهی و عقلانی سپری گردد.