کنترل نرخ تورم به چه بهایی؟

ایران امروز به یکسری اصلاحات بنیادین در بخش‌های مختلف نیازمند است. متاسفانه در چند سال اخیر به دلیل سیاست‌های ضد تورمی و ضد تولیدی دولت، شرایط تقریبا تمام تولیدکنندگان ناراحت‌کننده و وخیم شد و در چنین فضایی به محض آن که سخن از اصلاح سیاست‌های دولت به میان می‌آمد، جمله بی‌رحمانه «ما تولیدی در کشور نداریم …» بیان می‌شد.

چون تولید قابل توجهی وجود ندارد نرخ بهره به حدی بالا نگه داشته می‌شود که تقریبا هیچ کاری توجیه اقتصادی نداشته باشد و در عین حال بخش قابل توجهی از مردم از سودهای ناشی از نظام مقدس ربوی لذت ببرند!

یکی از ویژگی‌های کشورهای جهان سوم، وجود یکسری تفکرات عجیب در برخی افراد است در حالی که به قول بزرگی؛ در کشورهای توسعه‌یافته، انواع و اقسام رویکردهای حمایتی به اجرا در می‌آیند و در مریخ به بهانه کاهش نرخ تورم، نابودی تولیدکنندگان و افراد حاضر در بازارهای مختلف در دستور کار قرار می‌گیرد!

به یاد دارم که در سال 1394 هجری شمسی و چند ماه انتهایی پیش از آن، بارها و بارها بحث وخامت رکود موجود در بازار و ورشکستگی گسترده بسیاری از تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی را به برخی بزرگان گفته بودم و در کمال بی‌رحمی باز هم کنترل نرخ تورم مورد تاکید قرار گرفت!

بنده افق موفقی برای دولت آقای روحانی نمی‌بینم که نرخ بیکاری بالا و نرخ تورم قابل توجه بخشی از افق قابل تصور می‌باشد. البته اگر انصاف داشته باشیم، تیم اقتصادی آقای روحانی اگرچه بی‌رحمانه رفتار کرد اما شاید کاری بیش از این از دستشان بر نمی‌آمد …

با توجه به شرایط فعلی کشور، شاید بدیهی به نظر برسد که نرخ تورم ظاهرا مهار شده دوباره با نرخ‌های بالاتر آشتی نماید! با توجه به کاهش ارزش پول ملی در برابر سایر ارزها بدیهی است که نرخ تورم با افزایش مواجه شود.

در حال حاضر کشور به دلیل وجود عقب‌افتادگی‌های گسترده در بازارهای مالی خود، تقریبا تمام خرید و فروش‌های مرتبط با ارز و طلا را در بازارهای حقیقی و فیزیکی مشاهده می‌نماید در حالی که می‌توان بخش عمده‌ای از خرید و فروش‌های مرتبط با دارایی‌هایی همچون طلا را به بازار بورس کشاند که اجرای چنین رویکردی به هیچ وجه نوآوری نمی‌باشد. بنابراین ضروری است که انواع و اقسام ساختارها و ابزارهای مالی مرتبط با بخش مذکور به سرعت ایجاد شوند تا حداقل بخشی از تقاضای فیزیکی از بین برود.