تذکر بهلول دانا!

کره زمین با تمام تردستی‌های خود یک نعمت است در حالی که اکتشاف بشر کماکان نتوانسته است فضایی بهتر از زمین را اثبات نماید. خلقت زمین به گونه‌ای است که رنگ بهشت لزوما در آسمان‌ها نخواهد بود چرا که یک زندگی شیرین بسیار ارزشمند است. مدل نرمال زمین نه تنها آتش نیست بلکه با رنگ بهشت نیز بیگانه نمی‌باشد! بنابراین رنگ‌بازی بیشتر آتش است تا زمین …

قتل و زخمی نمودن سایرین هر چه هست با مزه نیست. همچنین درگیر نمودن خانواده‌ها با مواردی همچون تیراندازی، تهدید، ارعاب و … نمی‌تواند تلالو مردسالاری و مردانگی باشد و در عین حال حجم قابل توجه پرونده‌های سلاح‌بازی می‌تواند به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی قلمداد گردد چرا که تولید شاخص لزوما غرب وحشی نمی‌خواهد!

ساختارهای حاکمیتی مسئول بسیاری از رخدادهای داخلی خود می‌باشند. بحث حمل سلاح توسط مردم در شرایط عادی یکی از احمقانه‌ترین رویکردهاست و در عین حال نگاره‌ای است از جنس آتش. رگبار بستن‌های چپ و راست جای خود، بحث تیراندازی‌های مدارس و کودکستان‌ها با کدام آیین قابل توجیه است؟

از نظر بنده هیچگاه نمی‌توان رنگ بهشت را در کنار لباس‌های خونین خردبافی کرد چرا که خون سرخ است و سرخی به آتش گرایش دارد تا موارد دیگر. بنابراین به صورت یک قاعده کلی ضروری است که در اقصی نقاط جهان حمل سلاح سرد و گرم توسط مردم در شرایط عادی ممنوع گردد.

بدیهی است که در مناطق حیات وحش، عشایری و … شرایط عادی نمی‌باشد و اعطای مجوز حمل سلاح منطقی به نظر می‌رسد. شاید در مناطق مرزی نیز بتوان مجوز حمل سلاح صادر نمود اما حضور نیروهای امنیتی و مرزبانی به مراتب شیرین‌تر می‌باشد.

توزیع سلاح در بین مردم به منظور مبارزات مسلحانه آخرین گزینه است که عمدتا در اواخر دوران حکومت‌ها اجتناب‌ناپذیر می‌گردد چرا که کشتار وحشیانه و عدو خواندن ملت چاره‌ای جز آتش ندارد. بنابراین پس از استقرار حکومت جدید بایستی بحث ممنوعیت حمل سلاح مورد تاکید قرار گیرد چرا که میدان جنگ عمدتا مردانه است …