چند جمله پیرامون ازدواج‌های دانشجویی

در بحث ازدواج به سادگی می‌توان درک نمود که یکی از شیرین‌ترین و عمیق‌ترین روابط زناشویی می‌تواند در بستر دانشجویی خلق گردد در حالی که حکمت بیکران به دنبال یک ازدواج خشک و سلسله مراتبی است! به عبارت دیگر اندک تفکری می‌تواند عمق روابط خام دانشجویی را درک نماید در حالی که اساتید و بزرگان اهل فن مطلب را به گونه دیگری ارزیابی می‌نمایند!

بنده در کمال حیرت یک به یک شماره می‌نمایم تک به تک در حالی که مشکل را در سایرین جستجو می‌نمایم! بنابراین ابتر اعظم خودش می‌فرماید که تلالو دوام با خانواده یا بدون آن امکانپذیر است در حالی که لذت حیات اکبر و کبری نمی‌طلبد.

ازدواج خشک و کاسب‌وار خردمندان امروز هیچگاه نمی‌تواند طعم دلدادگی در گذر زمان را تداعی نماید. همچنین آب‌بازی لزوما انگیزه مناسبی پیرامون ازدواج نیست چرا که اشرف مخلوفات حداقل از نظر سطح درک و شعور همانند حیوانات خلق نگردیده است.

از نظر بنده ازدواج‌های شکل گرفته در بستر دانشگاه‌ها می‌توانند علاج بسیاری از انواع و اقسام معضلات فردی و اجتماعی باشند چرا که خلق یک خانواده شیرین بسیار ارزشمند است. بنابراین عشق‌بازی زن و شوهر بازیچه نیست که در ابتدا ننه بزرگ، سپس ننه کوچک و در نهایت ایل و طایفه دختر و پسر به خردبافی پیرامون آن بپردازند و در وقت اضافه صرفا یک گفتگوی احمقانه تکلیف را سبک و سنگین نماید! اساسا یکی از احمقانه‌ترین مدل‌های ازدواج در سبک خشک و بلاگونه ازدواج‌های سنتی ایرانیان امروزی قابل مشاهده می‌باشد چرا که تعریف خاصی پیرامون ازدواج و یکی شدن وجود ندارد …

سرانجام مدل فلاکت‌بار ازدواج ایرانیان سنتی امروز می‌شود فرزندآوری بهر وصال! سنگین‌تر و تلخ‌تر آن که پس از اضافه شدن یک یا چند فرزند نه تنها چیزی عوض نمی‌گردد بلکه فاصله و دوری عاشق و معشوق بیشتر و بیشتر می‌گردد که کرنش را فریضه حکاکی می‌نماید!

بحث ناکامی ازدواج‌های دانشجویی بیشتر یک تعصب لست تا واقعیت چرا که رنگ دین می‌تواند حکمت خلقت را خط‌خطی نماید. بدیهی است که عدم شکل‌گیری ازدواج در بستر دانشگاه‌ها نیز به واسطه یک مشت توهمات بسیار پخته حادث گردیده است.

ترش و شیرین مزه دارد ز بنگ ***** تا یک به یک حرامی نگردد بهر جفنگ