بزرگترین اشتباه

بسیاری از افرادی که به معامله در بازارهای مالی مشغول می‌باشند یک مشکل بزرگ دارند که عبارت است از:

«ضرر را تلخ می‌دانند!»

چنین افرادی ضرر را عامل شکست می‌دانند، ضرر را عامل بدبختی می‌دانند، به هر راهی می‌روند تا ضرر ندهند. این موضوع قابل دفاع نمی‌باشد چرا که از یک طرف تمرکز بر هیجانات و احساسات شخصی کاهش می‌یابد و به تبع آن افراد عموما یا برای مدتی تماشاچی می‌شوند یا به معاملات پرریسک روی می‌آورند. از طرف دیگر سلامتی خود را به چالش خواهند کشید چرا که فشار ناشی از ضرر می‌تواند عامل بسیاری از بیماری‌ها باشد.

افرادی که شعار پیوسته سود کردن را مورد تاکید قرار می‌دهند از کسانی که سخنی از ضرر و شکست به زبان می‌آورند دوری می‌کنند. به عبارت دیگر فرار از یک واقعیت که حداقل برای بخش عمده‌ای ‌از معامله‌گران همیشه هست و خواهد بود! به قول مارک دی که یک معامله‌گر است:

«ضرر بخش جدایی‌ناپذیر از سود می‌باشد. ضرر آن بخش از سرمایه شماست که باید از دست بدهید تا مابقی سرمایه شما حفظ شود.»

اجازه بدهید به ضرر به گونه‌ای دیگر نگاه شود؛ چرا همه چیز در این جهان به صورت جفت آفریده شده است؟ مثبت و منفی، خوب و بد، زشت و زیبا، زندگی و مرگ، سود و ضرر، ظاهر و باطن، مخفی و آشکار، فقر و ثروت، گرسنگی و سیری، باید و نباید، شکست و پیروزی، تلخ و شیرین و …؟

ما می خواهیم از ضرر فرار کنیم در صورتی که ضرر بخشی از کسب و کار می‌باشد. کل نظام هستی دوقطبی می‌باشد و ما می‌خواهیم اصرار کنیم که فقط با یک قطب آن حاضریم کنار بیاییم! در حقیقت قطب دیگر نباید باشد چرا که اصرار بر چیزی که هست و می‌خواهیم وجودش را انکار کنیم!

همه می‌گویند سود و ضرر اما بهتر است بگوییم ضرر و سود چرا که یک معامله‌گر اول باید ضرر یک معامله را شناسایی نماید. به عبارت دیگر اول باید ریسک‌های یک معامله را ارزیابی نماید و سپس به سود فکر کند.

ضرر چیز بدی نیست؛ ضرر به ما یاد می‌دهد که راه ما ممکن است غلط باشد، ضرر به ما یاد می‌دهد که باید بیشتر یاد بگیریم، ضرر جلوی غرور کاذب را می‌گیرد و ضرر به ما یاد خواهد داد که چگونه باید یک سرمایه‌گذاری را و حتی زندگی را مدیریت کنیم.

چرا از حد ضرر در معاملات فرار می‌کنیم آن هم چیزی که تا این حد برای ما مفید است و به ما کمک می‌کند؟

ما در اصل از عامل موفقیت خود فرار می‌کنیم چرا که یا اشتباه یادمان داده‌اند یا اشتباه باید شروع می‌شده است تا به راه درست برسیم. به عبارت دیگر دقیقا به صورت پیش‌فرض در نظام خلقت، دیدگاه تفکری روی اشتباه تنظیم شده است تا برسیم به راستی و درستی. به ما یاد داده‌اند مثبت نگاه کنید و مثبت فکر کنید در حالی که این مدل می‌تواند اشتباه باشد. همیشه بهتر است اول بعد منفی و تلخ قضیه مورد توجه قرار گیرد چرا که قوانین هستی با کسی شوخی ندارند و این موضوع راه پیروزی و مثبت‌اندیشی حقیقی را تداعی می‌نماید.

در پایان می‌توان بیان نمود که منفی لازمه قطعی مثبت است. منفی‌ها باید باشند تا از مثبت‌ها لذت ببریم.